મારી કેસ ડાયરી : ગિરજાશંકર દવે

પ્રિય વાંચકમિત્રો,

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીના મુખ્ય પાત્રોનો પરિચય મેળવવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

“સાહેબ, મારે મારું વિલ બનાવવું છે.”

એક વર્કિંગ દિવસની સાંજે અજયભાઈ એમની ઓફિસમાં એમની ચેમ્બરમાં બેઠા હતા. હંમેશની જેમ અભિજાત બાજુની ચેરમાં હતો અને ઓફીસમાં ગમે ત્યારે આવવાનો અબાધિત અધિકાર ધરાવનાર ચિંતન સામેના સોફામાં બેઠો હતો અને એના લેપટોપ પર એનું કામ કરી રહ્યો હતો.

એ સમયે પહેલાથી જ નક્કી થયેલ એપોઇન્ટમેન્ટ મુજબ એક ઉંમર લાયક વડીલ ચેમ્બરમાં દાખલ થયા અને કોઈ પણ પ્રકારની ફોર્માલીટી વગર સીધી જ મુદ્દાની વાત શરૂ કરી અને કહ્યું, “સાહેબ, મારે મારું વિલ બનવું છે.”

“કાકા, પહેલા શાંતિથી બેસો કોફી પીવો અને પછી શાંતિથી વિગતવાર વાત કરો.” મૃદુ સ્વરે અજયભાઈએ જણાવ્યું. અને જાણે કોઈ પોતાનું માણસ મળી ગયું હોય અને એની સામે દિલ ખોલીને વાત થઇ શકશે એવી આશા બંધાઈ હોય એવા ભાવ સાથે આગંતુકે અજયભાઈની સામેની ખુરશીમાં બેઠક લીધી. અજયભાઈએ ઇન્ટરકોમ પર ઓફિસબોય રામજીને કોફી અને પાણી લાવવાની સુચના આપી. થોડી વારમાં રામજી કોફી અને પાણી લઇ આવ્યો. કોફી પીધા પછી કાકાએ વાતની શરૂઆત કરી.

“સાહેબ, મારું નામ ગિરજાશંકર દવે. હું મૂળ પાટણનો વતની. હાલ મારી ઉંમર ૬૭ વર્ષ છે. અમદાવાદમાં આવ્યો ત્યારે મારી ઉંમર માંડ ૧૦ વર્ષની હતી. એ સમયે અમદાવાદમાં મિલો ધમધોકાર ચાલતી હતી. આપને તો કદાચ ખ્યાલ નહિ હોય પણ એ સમયે લોકો બેંકમાં અધિકારી થવાના બદલે મિલમાં અધિકારી થવાનું વધુ પસંદ કરતા હતા. મારા પિતાજી પણ અમદાવાદમાં આવ્યા ત્યારે મિલમાં નોકરી લાગ્યા હતા. પગાર સારો હતો થોડા જ સમયમાં અમે અમદાવાદના કોટ વિસ્તારમાં એક પોળમાં હવેલી જેવું મકાન લઇ લીધું. ત્યારે સાહેબ, લેન્ડલાઈન ફોન એક બહુ મોટી સગવડ ગણાતી. એ સમયે અમારા ઘરે લેન્ડલાઈન ફોન હતો. શરૂઆતના પંદરેક વર્ષ કોઈ વાંધો ના આવ્યો. મેં કોલેજ સુધી એ જમાનામાં અભ્યાસ કર્યો. અભ્યાસ પૂરો થયો એટલે મને મારા પિતાજીએ ધંધો કરવા જણાવ્યું. મિલમાં કોલસાની માંગણી રહે એટલે થોડી મહેનત પછી કોલસાનો ધંધો કર્યો. અનુભવે ફાવટ આવતી ગઈ. પિતાજીના સંબધોના પરિણામે ઓર્ડર મળતા ગયા અને હું કમાતો ગયો. એ અરસામાં મારા લગ્ન થયા. સંતાનમાં મને બે દીકરી અને એક દીકરો છે. કાળક્રમે મારા માથા પરથી મારા માતા અને પિતાની છત્રછાયા જતી રહી. મારી બંને દીકરીઓને સારા ઠેકાણે મારી ક્ષમતા અનુસાર ધામધૂમથી પરણાવી, એમના આણા-જીયાણાના વ્યવહારો કર્યા. મારી બંને દીકરીઓ એમના સાસરે પ્રભુની કૃપાથી સુખી છે. મારા દીકરાને પણ મેં ભણાવ્યો. એ ભણ્યો પણ ખરો પણ સાહેબ, મન વગરનું ભણ્યો. મેં અને કહ્યું કે ભાઈ ભણશો તો જ આ ધંધો આગળ વધારી શકશો પણ એનું મન ના માન્યું. સારી જગ્યાએ એને પરણાવ્યો. એની પત્ની બહુ જ ડાહી, કોઠાસૂઝ વાળી અને સમજદાર છે એટલે એનું ઘર ટકી રહ્યું છે. બાકી બીજી કોઈ હોત તો ક્યારનીય ઘર છોડી પિયર જતી રહી હોત, કેસ કર્યા હોત અને મારી આબરૂ કોર્ટમાં ઉછાળી હોત. ગઈ સાલ મારા પત્નીનું અવસાન થયું. એ સમયે હું હિંમત હારી ગયો. એ સમયથી મારા દીકરાની દાનત મારી મિલકત પર છે. એણે બે વખત મને એના નામની પાવર ઓફ એટર્ની કરી આપવા જણાવ્યું, પણ મેં નથી કરી આપી.”

આટલી વાત કરી એ કાકાએ એમની બેગમાંથી કેટલાક કાગળ કાઢી ટેબલ પર મુક્યા અને વાતનો દોર આગળ વધાર્યો.

“આ કાગળમાં મારી બધી જ સ્થાવર અને જંગમ મિલકતની માહિતી છે, આમાં મારા પરિવારના દરેક સભ્યોના નામ, સરનામાં, મોબાઈલ નંબર અને આધાર કાર્ડ છે, જંગમ મિલકતોમાં મારા બેંક ખાતા, થાપણો, પોસ્ટ ખાતા, મારી પત્નીના અને મારા દાગીના બધાની વિગત છે. મારી એટલી ઈચ્છા છે કે, મારી ગેરહયાતીમાં મારી મિલકતમાંથી મારા પુત્રને માત્ર હાથખર્ચ જેટલી જ રકમ મળે અને મારો ધંધો મારી ગેરહયાતીમાં મારી પુત્રવધુ અને બંને દીકરીઓ સંભાળે. તેમજ મારી તમામ મિલકતોનો વહીવટ મારી બંને દીકરીઓ અને પુત્રવધુ સંયુક્ત રીતે કરે એવી વ્યવસ્થા કરવાની છે. આ સાથે મારા મેનેજરનું આધારકાર્ડ અને મોબાઈલ નંબર પણ છે એને મારા વિલના વ્યવસ્થાપક તરીકે ગણવો અને આ મારો હેલ્થ રીપોર્ટ, જેથી હું માનસિક પૂર્ણ સ્વસ્થ છું એવું જણાવી શકો.”

“કાકા, તમે પુરતી તૈયારી સાથે જ આવ્યા છો.” અજયભાઈએ કહ્યું.

“શું કરીએ સાહેબ, જયારે મારો જ પુત્ર મારાથી વધુ મારી મિલકતને મહત્વ આપતો હોય તો પુરતી તૈયારી રાખવી જ પડે ને. હવે આપ જણાવો, આપણે વીલ રજીસ્ટર  કરવા ક્યારે જવું છે?”

“કાકા, બે ત્રણ દિવસમાં આપને જણાવું. આપનો નંબર આપતા જાવ.”

“આ લો સાહેબ, મારું કાર્ડ અને આપની ફી પેટે હાલ કેટલી રકમ આપવી એ જણાવો એટલે રકમ ભરી ચેક આપી દઉં.”

“બહાર રીસેપ્શન પર પંક્તિ મેડમ હશે એમને ચેક આપી દો.”

“સારું સાહેબ.” કહી ગિરજાશંકર દવે એ વિદાય લીધી.

અને ચિંતને એના ઉત્સાહી સ્વભાવગત અજયભાઈની સામે જોયું એની આંખોમાં કુતુહલતા દેખાઈ આવતી હતી.

“કેટલીક વખત છોકરાઓ લેણું વસુલ કરવા આવતા હોય છે. આ કાકાના કિસ્સામાં પણ એવું જ છે. સામાન્ય રીતે એવું જોયું છે કે વડીલો પુત્રવધુની ફરિયાદ કરતા હોય છે આ કિસ્સામાં પુત્રવધુના વખાણ થાય છે અને પુત્રની ફરિયાદ છે.”

“સંસાર છે, નીતનવા વ્યક્તિ અને નીતનવી કહાની છે.” અજયભાઈએ કાકાના પેપર હાથમાં લેતા કહ્યું.

આશિષ એ. મહેતા

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીની અન્ય વાર્તાઓ વાંચવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી : ગિરજાશંકર દવે     by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/