પસાર થતો સમય...

પસાર થતા સમયને મેં હળવેથી પૂછ્યું,
" શીદને આટલી ઉતાવળ કરે છે?
થોડો ધીરો ચાલ ને,
મારે હજુ ઘણા કામ કરવાના બાકી છે,
ઘર, કુટુંબ, પરિવાર માટે,
અંગત મિત્રોને હજુ દિલની કેટલીક વાત કહેવી છે,
ખોટી જે થોડી ગેરસમજ છે એ દૂર કરવી છે,
બાકી જે બચી છે એ જિંદગી માણી લેવી છે."
સમયે જવાબ આપ્યો,
"હું તો આદિ-અનાદિથી આ જ રીતે ચાલુ છું,
વાંક તારો છે, લાગણીઓ અને અપેક્ષાઓ સાથે જીવે છે.
જે તારા જ છે એ તારાથી કાયમ રિસાયેલા રહેવાના નથી,
જે વારે વારે રિસાઈ જાય છે એ ક્યારેય તારા થવાના નથી."

આશિષ એ. મહેતા

પસાર થતો સમય... by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/

અમે રમવા બેઠા...

ચોપાટ ઢાળી અમે ફરી રમત રમવા બેઠા,
તકદીર સાથ આપશે એવી આશાએ રમવા બેઠા.

સમય બદલાયો હતો કુકડા એના એ જ હતા,
વર્ષો પછી આજે ફરી એ મિત્રો સાથે રમવા બેઠા.

થોડી જે હતી કડવાહટ એ બાજુએ મૂકી બેઠા,
જુના અનુભવો ભૂલીને મન મનાવી સાથે રમવા બેઠા.

થાપ ખાઈ બેઠા કે લાગણીભીનું હૃદય લઇને બેઠા,
સાથે બેઠેલા બધા જ પીઠમાં ખંજર મારવા બેઠા.

આશિષ એ. મહેતા

અમે રમવા બેઠા... by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/

મારી કેસ ડાયરી : બાબા સાહેબ

પ્રિય વાંચકમિત્રો,

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીના મુખ્ય પાત્રોનો પરિચય મેળવવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

શનિવારની સાંજ હતી અને આશરે ૬.૩૦ વાગ્યાની આસપાસ ચિંતન એડવોકેટ અજયભાઈની ઓફિસમાં દાખલ થયો. પંક્તિએ એના પરિચિત સ્માઈલથી ચિંતનનું સ્વાગત કર્યું. સામે જ અજયભાઈ અને અભિજાત એમની ચેમ્બરમાંથી બહાર આવ્યા.

“આવ ચિંતન, સરસ સમય પર આવી ગયો તું. ફ્રી છે કે કોઈ કામ છે?” અજયભાઈએ આવકાર આપતા પૂછ્યું. 

“તમે બોલો સાહેબ, શું હતું?” ચિંતને જવાબ આપ્યો.

“કંઈ ખાસ નહીં. ચલ, એક જગ્યાએ પાર્ટીમાં જવાનું છે. તને અનુકુળતા હોય તો આવ સાથે. આજે અભિજાતને જોડે આવવાની અનુકુળતા નથી. તું આવે તો કંપની રહે.”

“ઓકે સાહેબ, હું આવું છું. કેટલા વાગે જવું છે?” ચિંતને પૂછ્યું.

“બસ, નીકળીએ.”

“સાહેબ, પાંચેક મિનીટ. હું જરા ફ્રેશ થઇ જાઉં.” ચિંતને જણાવ્યું.

“ઓકે.”

લગભગ દશેક મિનીટ પછી અજયભાઈ એમની સફેદ ફોર્ચ્યુનર કારની ડ્રાઈવીંગ સીટ પર હતા. બાજુમાં ચિંતન હતો અને કાર નારોલ સર્કલ તરફ આગળ વધી રહી હતી.

નારોલ વટવા રોડ પરની એક હોટલમાં પાર્ટી હતી. પાર્ટીના આયોજક હતા અજયભાઈના એક કલાયન્ટ સલીમભાઈ કોટાવાલા. કારમાં અજયભાઈ અને ચિંતને નક્કી કર્યું હતું કે માત્ર હાજરી આપી નીકળી જવાનું અને પરત આવતા કોઈ સારી રેસ્ટોરેન્ટમાં ડીનર લઇ લેવાનું. ચિંતન અને અજયભાઈ બને પાર્ટી હોલમાં દાખલ થયા. સલીમભાઈએ એમનું ખુબ ઉમળકાભેર સ્વાગત કર્યું અને એમના પરિવાર સાથે પરિચય કરાવ્યો, “યે વહી વકીલ સાહબ હૈ જિન્હોને હમેં હમારી સીટીવાલી મિલકત કા કેસ જીતાયા.”

વાત સાચી હતી. લગભગ પાંચેક મિનીટ પછી પાંચ સાત વ્યક્તિઓ એક સાથે દાખલ થયા. સલીમભાઇએ એમને પૂરી અદબથી આવકાર્યા. “આઇએ બાબા સાહબ.” અજયભાઈની નજર એ બાબા સાહેબ પર પડી અને પછી બાબા સાહેબની અને અજયભાઈની નજર એક થઇ. અજયભાઈના ચહેરા પર એક સ્મિત આવી ગયું અને એ બાબા સાહેબના ચહેરા પર ભયની એક લહેરખી આવી અને ચાલી ગઈ. સલીમભાઈ બાબા સાહેબને  અજયભાઈ પાસે લઇ આવ્યા અને અજયભાઈને જણાવ્યું, “યે હમારે બાબા સાહબ, બડે ઈલ્મી હૈ.” અને બાબા સાહેબને અજયભાઈનો પરિચય આપવા જતા હતા ત્યાં જ બાબા સાહેબ બોલ્યા, “ઇન્હેં કોન નહીં જાનતા, મશહુર વકીલ સાહબ હૈ. યે કિસી પરિચય કે મોહતાજ નહીં હૈ. એક ઔર બાત બતાતા હું આપકા યે બાબા સાહબ ભી ઉનકે અહેસનો કે બોજ તલે દબા હુઆ હૈ.”

અજયભાઈએ નમસ્કારની મુદ્રામાં હાથ જોડી એટલું કહ્યું, “ઉપરવાળાની મહેરબાની છે જે મારા પ્રયત્નોને સફળતા આપે છે. સલીમભાઈ અમે રજા લઈએ એક તાત્કાલીક કામ આવ્યું છે.”

“જેસી આપકી મરજી, આપ આયે યે હમારા ખુશનસીબ હૈ.” સલીમભાઈએ જણાવ્યું અને અજયભાઈએ ચિંતન સાથે રજા લીધી.

બંને જણા અજયભાઈની ગાડીમાં ગોઠવાયા અને અજયભાઈ હસી પડયા. ચિંતને પૂછ્યું, “શું થયું સાહેબ? અને પેલા બાબા સાહેબને જોઈને તમે કેમ હસતા હતા?”

“એ બાબા સાહેબ પર જ હાલ પણ હસી રહ્યો છું.” અજયભાઈએ કહ્યું.

“થવા દો સાહેબ વિસ્તૃતમાં.” ઉત્સાહિત ચિંતને કહ્યું.

“એ બાબા સાહેબનું નામ છે ફિરોઝ. કોઈ એક સમયે અમે કોલેજમાં જોડે હતા. એને જાદુવિદ્યા શીખવાનો શોખ હતો અને એ કોલેજ સમયે નાના મોટા જાદુના ખેલ કરતો હતો. અમે ખાસ મિત્ર હતા. એ સમયે મારો ધ્યેય વકીલાત કરવાનો હતો, જયારે એ શોર્ટ કટમાં માનતો. મેં વકીલાત શરુ કરી એ પછી શરૂના દિવસોમાં એકાદ બે વખત એ મને મળેલો પણ ખરો. એણે મને વિનંતી કરી કે જાદુ શીખવું છે યાર, કંઈક કરાવી આપ. એટલે મેં મારા એક જાદુગર મિત્ર છે જેઓ ગુજરાતના રહેવાસી છે અને ભારતભરમાં એમના શો કરે છે એમને વિનંતી કરી અને પછી ફિરોઝ એમની પાસેથી નાની-મોટી મેજીક ટ્રીક શીખી પણ ગયો. બસ પછી એ ગાયબ થઇ ગયો અને આજે મળ્યો બાબા સાહેબ તરીકે. એક વાત છે યાર, લોકોને આજના વૈજ્ઞાનિક યુગમાં પણ વિજ્ઞાન અને કર્મ કરતાં વધારે વિશ્વાસ આવા બની બેઠેલા બાબા સાહેબો પર અને એમના જાદુ પર છે. પહેલેથી જ ફિરોઝનો હેતુ લોકોને બેવકુફ બનાવી છેતરીને પોતાનું વર્ચસ્વ સ્થાપવાનો હતો અને જાદુના નાના મોટા પ્રયોગો બતાવી અભણ અને નાદાન લોકોનો બાબા સાહેબ બની બેઠો. પોતાની પોલ ખુલી ના જાય એ માટે જ એણે સલીમભાઇની સામે મારી તારીફ કરી. પણ છોડ એ બધું, ચાલ આજે સંકલ્પના ઢોંસાની જયાફત ઉડાવીએ." એમ કહી અજયભાઈએ ગાડી નહેરુનગર સંકલ્પ તરફ વાળી.

આશિષ એ. મહેતા

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીની અન્ય વાર્તાઓ વાંચવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી : બાબા સાહેબ by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/

सूत समेत सब हिसाब बराबर कर दूंगा

चाहे जितनी मरज़ी ताने मार लो, जी भर के सता लो,
चुप चाप सब सुन लूंगा और सब सह लूंगा,
कुछ भी नहीं कहूंगा पर सब कुछ याद रख्खुँगा,
जानता हूँ ये सब तक़दीर का खेल है, अभी वक़्त तुम्हारा है,
पर मुझे अपनी महेनत और काबिलियत पर भरोसा है,
किस्मत का सितारा कभी तो बदलेगा, मेरा भी वक़्त कभी तो आएगा,
याद रखना जिस वक़्त मेरा वक़्त आएगा,
सूत समेत सब हिसाब बराबर कर दूंगा।

आशिष महेता 

सूत समेत सब हिसाब बराबर कर दूंगा by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/

મારી કેસ ડાયરી : રીમા-તરૂણ

પ્રિય વાંચકમિત્રો,

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીના મુખ્ય પાત્રોનો પરિચય મેળવવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

શનિવારની સાંજ હતી અને આશરે ૪.૦૦ વાગે ચિંતન એડવોકેટ અજયભાઈની ઓફિસમાં દાખલ થયો. એઝ યુઝઅલ પંક્તિએ સસ્મિત એને આવકાર આપ્યો અને વેઈટીંગ એરીયામાં બેસવા કહ્યું. વેઈટીંગ એરીયામાં બેઠા બેઠા જ ચિંતને નોંધ્યું કે ચેમ્બરમાં લાઈટ બંધ છે અને કોન્ફરન્સ રૂમમાં બહુ બધા લોકો બેઠા હોય એમ લાગ્યું.

પંક્તિ સામે જોઇને ચિંતને એના ચીરપરિચિત સ્મિત સાથે કીધું, “પંક્તિ, આજે મારું નસીબ ખુલી ગયું.”

“કેવી રીતે?” પંક્તિએ સામે સવાલ પૂછ્યો.

“આજે તારી સાથે કોફી પીવા મળશે એટલે.” હસીને ચિંતને જવાબ આપ્યો અને સામે પંક્તિએ પણ સ્માઈલ કરી ઓફીસ બોય રામજીને બે કોફી લાવવા કીધું. થોડી જ વારમાં કોફી આવી ગઈ અને પંક્તિ અને ચિંતને કોફીને ન્યાય આપ્યો. લગભગ એકાદ કલાક પસાર થઇ ગયો અને કોન્ફરન્સ રૂમનો દરવાજો ખોલી અજયભાઈ અને અભિજાત બહાર આવ્યા. અજયભાઈએ ચિંતનને જોઈને એને આવકાર આપ્યો અને થોડી વાર બેસવા કહ્યું. એમની પાછળ જ બીજા એક વકીલ અને ચાર-પાંચ જણ બહાર આવ્યા, જેમને હસીને અજયભાઈએ વિદાય આપી અને ચિંતનને પોતાની જોડે આવવાનો ઈશારો કર્યો. ચિંતન, અભિજાત અને અજયભાઈ ચેમ્બરમાં દાખલ થયા. હંમેશની જેમ પોતાની ચેર પર બેસવાના બદલે આજે અજયભાઈએ સામે ગોઠવેલ સોફા પર સ્થાન લીધું અને એમને અનુસરીને અભિજાત અને ચિંતન પણ સોફામાં જ બેઠા.

“આજે બહુ રાહ જોવી પડી નહીં? પણ, એક કામ પત્યું. એક એક કપ કોફી થઇ જાય.” અજયભાઈએ જણાવ્યું અને ઇન્ટરકોમ પર રામજીને ત્રણ કોફીની સુચના આપી.

“આજે કોઈ બહુ જ અગત્યની મીટીંગ હતી એવું લાગ્યું.” ચિંતને એની સ્વાભાવિક જીજ્ઞાશાવૃતિને અનુસરીને પૂછ્યું.

“હા, એક ફેમીલી કેસ હતો. આ લગ્નજીવન પણ અજીબ છે. જેને ફળે એને જ ફળે. આજના કિસ્સામાં પણ એવું જ હતું. છોકરીનું નામ રીમા, એની મમ્મી સાથે રહે. બીજા કોઈ સગા-સંબંધી નહીં. જ્ઞાતિની લગ્નવિષયક પુસ્તકમાંથી એક છોકરો પસંદ કર્યો, નામ તરૂણ. બંને પક્ષે આર્થિક સ્થિતિ સામાન્ય. ગણતરીના વ્યક્તિઓની હાજરીમાં સદાઈથી લગ્ન થઇ ગયા અને રીમા તરૂણના ઘરે રહેવા આવી ગઈ. લગ્નજીવન ખુબ જ સારી રીતે ચાલ્યું અને એમને એક બાળકી પણ થઇ. બીજી બાજુ તરૂણ બેંકની પરીક્ષાની તૈયારી કરતો હતો. એની મહેનતે એનું નસીબ ખુલી ગયું અને એક બેંકમાં નોકરી લાગી ગઈ. સુરત પાસેના એક નાના ગામમાં એને નોકરી મળી. પગાર સારો, શરૂમાં તરૂણ એકલો ત્યાં ગયો અને મકાન શોધી રીમા અને એની દીકરી બંનેને લઇ ગયો. એક વર્ષ ત્યાં નીકળી ગયું અને એ પછી મહેસાણા પાસેના એક ગામમાં એની ટ્રાન્સફર થઇ. ફરીથી આ કાફલો ત્યાં ચાલ્યો ગયો અને કદાચ ત્યાંથી જ મતભેદની શરૂઆત થઇ. બાળકી (કેરા) નું સ્કુલમાં એડમીશન લીધું અને બે વર્ષ થયા અને ફરી ટ્રાન્સફર આવી. એ સમયે રીમાની મમ્મીની તબિયત પણ સારી-નરસી રહેવા લાગી. ટ્રાન્સફરને લઈને રીમા અને તરૂણ બંને જીદ પર આવી ગયા. તરૂણનું પ્રમોશન પણ આ ટ્રાન્સફર સાથે હતું અને ટ્રાન્સફર ભરૂચ ખાતે થઇ હતી. રીમાની માંગણી હતી કે કેરાનું વર્ષ ના બગડે એટલે હાલ પુરતું તરૂણ પ્રમોશન ના સ્વીકારે. જે તરૂણને મંજુર ન હતું. બસ વાત વધી પડી. અબોલા થઇ ગયા. તરૂણ ભરૂચ જતો રહ્યો. બસ, બંને પોતાની જીદ પર આવી ગયા અને છુટાછેડા સુધી વાત પંહોચી ગઈ. આપણે તરૂણ તરફે હાજર થયા. સામે પક્ષેના વકીલ સાહેબને સમાધાનની શક્યતા અંગે પૂછ્યું. એમણે કહ્યું જીદ પર વાત છે, બાકી કોઈ મુદ્દો તકરારનો નથી. બસ, આપણી ઓફિસમાં આજે બધાને ભેગા કર્યા અને રસ્તો કાઢ્યો. રીમા એની દીકરી કેરા અને એના મમ્મી સાથે અહીં અમદાવાદમાં રહે, તરૂણ નોકરીના દિવસોમાં ભરૂચ રહે, શનિવારે અમદાવાદ આવી જાય. શનિવાર અને રવિવાર અહીંયા પરિવાર સાથે વિતાવે અને આગામી ત્રણ વર્ષમાં પોતાની બદલી અમદાવાદ કરાવી દે. તરૂણ માની ગયો અને પોતાની મમ્મી સાથે રહેવાની વાત આવી એટલે રીમા પણ. બસ, ઝગડાનો સુખદ અંત આવ્યો."

ખાલી થઇ ગયેલી કોફીનો કપ સામેની ટીપોઈ પર મુકતાં અજયભાઈએ ઘડિયાળ જોઈ અને અભિજાતની સામે જોયું. અભિજાતે કીધું, “હવે આજે કોઈની એપોઇન્ટમેન્ટ નથી.”

“સરસ તો ચાલો આપણે પણ આજે વહેલા જઈએ, પરિવાર જોડે સમય પસાર કરવા.” હસીને અજયભાઈએ કીધું અને રામજીને ઓફીસ વસ્તી કરવાની સુચના આપી જણાવ્યું, "હું બહાર ફોયરમાં છું. મારી બેગ, કારની ચાવી અને ઓફિસની ચાવી મને ત્યાં આપી જજો." એટલું કહી અજયભાઈ કોમન ફોયર તરફ ગયા અને ચિંતન તથા અભિજાત સાથે હસી-મજાકની વાત કરવા લાગ્યા.

આશિષ એ. મહેતા

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી શ્રેણીની અન્ય વાર્તાઓ વાંચવા માટે અહીં ક્લિક કરશો.

********************************************************************************************

મારી કેસ ડાયરી : રીમા-તરૂણ by Ashish A. Mehta is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.

Permissions beyond the scope of this license may be available at http://www.gujjustuff.com/