“હું વિચારી પણ નથી શકતો કે મારા ખાસ મિત્રોએ મારાથી વાત છુપાવી રાખી હોય, આનંદે અને કર્મણે બંને એ મને પારકો ગણ્યો. શિલ્પા, આનંદ પ્રેમમાં હતો અને એ વાત કર્મણ જાણતો હતો પણ આનંદે કર્મણને મને જણાવવાની ના પાડી હતી. આનંદે મને પારકો ગણ્યો.”
ડોક્ટર સમીર લાગણીના આવેશમાં બોલી રહ્યો હતો અને એના મુખમાંથી વાણીની
સાથે આંખોમાંથી અશ્રુ પ્રવાહ વહી રહ્યો હતો.
“રીલેક્સ ડીયર,
તમને નથી જણાવ્યું તો એની પાછળ કંઈક કારણ તો હશે જ ને. ચાલો ફ્રેશ થઈ જાવ.
આનંદભાઈની ડાયરીમાં હજુ ઘણા રહસ્યો સામે આવશે એવું મને લાગે છે.” શિલ્પાએ સમજદાર
પત્ની તરીકે ડોક્ટર સમીરને સાંત્વના આપી.
આંખોમાંથી ઉંધ ગાયબ થઈ ચૂકી હતી. શિલ્પાએ મેઈન લાઈટ ઓફ કરીને ડીમલાઈટ
ચાલુ કરી, ડોક્ટર સમીર પથારીમાં પડ્યા અને આંખો બંધ કરી, પણ મનના વિચારોને કેવી
રીતે બંધ કરવા તે મેડીકલ સાયન્સમાં ભણાવવામાં નથી આવતું. ...
સવારે શિલ્પાએ ડોક્ટર સમીરને ઉઠાડ્યો ત્યારે સવારના સાડા સાત થઈ ગયા
હતા. સમીરનો ચહેરો કહી આપતો હતો કે, રાત્રે ઉંઘ પૂરી થઈ નથી.
બ્રેકફાસ્ટ માટે ડાઈનીંગ ટેબલ ઉપર ડોક્ટર સમીર પહોંચ્યો ત્યારે કર્મણ
ન દેખાતા એણે અનુમાન લગાવ્યું કે કર્મણ વહેલો નીકળી ગયો હશે. પણ એના આશ્ચર્ય
વચ્ચે, કર્મણ નાઈટ ડ્રેસમાં જ ડાઈનીંગ ટેબલ ઉપર આવ્યો. કર્મણનો ચહેરો પણ એના
ઉજાગરાની ચાડી ખાતો હતો.
“સમીરભાઈ, આને
કંઈક સમજાવો અને કંઈક દવા આપતા જાવ.” કાજલે કહ્યું. “રાત્રે મોડા
સુધી રડ્યા છે અને સારી રીતે નથી સૂતા. સવારે કહે માથું દુઃખે છે.”
સમીરે અને કર્મણ બંનેએ લગભગ એક જ સમયે એક બીજાની સામે જોયું. બંને એક
બીજાનો ચહેરો જોઈ સમજી ગયા...
કર્મણને દવા આપી સમીર હોસ્પિટલ જવા નીકળ્યો અને જતા જતા એણે શિલ્પાને
કીધું, “આજે મહારાજને કહેજે સાંજે બાજરીના રોટલા, રીંગણનો ઓળો, લસણની ચટણી,
છાશ બનાવે.”
કર્મણ, કાજલ, શિલ્પા અને સમીર બધાના ચહેરા ઉપર સ્મિત રેલાઈ ગયું.
સમીરે, કર્મણની પસંદગીનું મેનું બનાવવાનું કીધું હતું.
રાત્રે ડાઈનીગં ટેબલ ઉપર સમીર અને કર્મણ બંને તેમના પરિવાર સાથે જમવા
બેઠા. જમીને સમીર અને કર્મણ, સમીરના રૂમમાં ગયા અને આનંદની ડાયરી ગઈકાલે જ્યાં
અટક્યા હતા ત્યાંથી આગળ વાંચવાની શરૂ કરી.
“પ્રેમિકા જો
પત્ની સ્વરૂપે મળે તો શ્રેષ્ઠ, પત્ની જો પ્રેમિકા બની જાય તો ઉત્તમ પણ પત્ની મળે એ
પ્રેમિકા કે મિત્ર કંઈપણ ન બની શકે અને ટીકાકાર બની જાય તો પુરૂષનું જીવન કાણા
વાળી હોડી જેવું બની જાય.
જેની સાથે લગ્ન કરવાના સપના જોયા તે પોતે જ એક સ્વપ્ન બની ગઈ અને દૂર
દેશ ચાલી ગઈ. ગધા પચીસીની ઉંમર વીતી ગઈ. પપ્પાનો ધંધો ધીમે ધીમે સંભાળી લીધો હતો.
સમીર તું મેડીકલમાં માસ્ટર ડિગ્રી મેળવવામાં પડ્યો હતો અને કર્મણ એની એમ.બી.એ.ની
ડિગ્રીને માર્કેટના અનુભવથી ધારદાર બનાવી રહ્યો હતો. 28 વર્ષની ઉંમરે મારા દૂરના
કાકા મારા માટે એક સંબંધ લઈને આવ્યા. પરિવારમાં એમના સિવાય કોઈ વડીલ ન હતું. પ્રેમ
વગરના લગ્ન થઈ ગયા મારા આશા સાથે, આશા જે હંમેશા નિરાશાની જ વાતો કરતી, દરેક
વાતમાં ન કારો કરતી, શંકાશીલ સ્વભાવ વાળી. લગ્ન થઈ ગયા અને લગ્નના છ મહિનામાં જ એ
પિયર જતી રહી અને પછી સીધી છૂટાછેડાની નોટિસ આવી ગઈ. એ છ મહિના હું તમારા બંનેના
સંપર્કમાં નિયમીત ન હતો. આશા સાથેનું લગ્ન જીવન છૂટાછેડાથી પૂર્ણ થયું અને ફરીથી
હું મારો ધંધો અને મારૂ કામ... પણ એ છ મહિનામાં મને જે અનુભવ મળ્યા, વ્યક્તિની
નકારાત્મક માનસિકતાનો પરિચય મળ્યો તે મારા માટે મહત્વનો બની રહ્યો.
મારા છૂટાછેડા બાદ, જીવન એક પધ્ધતિમાં ગોઠવાઈ ગયું. શક્ય હોય ત્યાં
સુધી દરેક ટુરમાં હું જતો. બંને ટાઈમ જમવાનું ઓફિસમાં જ રાત્રે સૂવા ઘરે જવાનું
અને સવારે તૈયાર થઈને પાછા ઓફિસ જતા રહેવાનું.. એ સમયે વી.એસ. મારા રાજકીય ગુરૂ
મારા જીવનમાં આવ્યા. ધંધાની સાથે સાથે ધીમે ધીમે રાજકીય પ્રવૃત્તિઓમાં જોડાયો
ત્યારે જાણ્યું કે, મારા કરતા પણ વિષમ પરિસ્થીતીમાં જીવતા-ઝઝુમતા ઘણા લોકો છે. એવા
કેટલાય મધ્યમ વર્ગીય પરિવાર છે જે શરમના માર્યા માંગી પણ નથી શકતા અને સહન પણ નથી
કરી શકતા. આવા વ્યક્તિઓને મદદ કરવા માટે મેં અને વી.એસ. બંનેએ ભેગા થઈને એક ટ્રસ્ટ
ખોલ્યું છે. તમે જ્યારે મારા મકાનનું પઝેશન વી.એસ.ને આપશો તે સમયે વી.એસ. તમને
ટ્રસ્ટ વિશે વાત કરશે અને તમારા બંનેના નામ એમાં ટ્રસ્ટી તરીકે દાખલ કરવાની ફોર્માલીટી
એ પૂરી કરી નાખશે અને હા, મારૂં મકાન મેં વી.એસ.ને જ વેચ્યું છે.
હવે તમને મારા જીવનમાં આવેલ વધુ એક સ્ત્રી પાત્રનો પરિચય
કરાવું..ફોરમ..
કર્મણ તું તારી મહેનતથી પોતાનો આગવો ધંધો શરૂ કરી ચૂક્યો હતો અને
ડોક્ટર સમીર પોતાની ખાનગી પ્રેક્ટિસ... તમારા બંનેના લગ્નમાં હું ખૂબ નાચ્યો હતો.
તમારા બંનેના પ્રસંગો મને આ ડાયરી લખી રહ્યો છું ત્યારે પણ જાણે વીડીયો જોતો હોઉં
તે રીતે યાદ છે. સમય, સમયની રીતે પસાર થતો ગયો. તમે બંને તમારા સંસારમાં પડી ગયા
અને આપણું મળવાનું અનિયમીત થઈ ગયું. તો પણ લગભગ મહિને એકાદ વખત આપણે મળી લેતા.
તમને મળું ત્યારે એવું લાગે જાણે શ્વાસમાં ઓક્સિજન નહિ, જીવવાની હિંમત અને હામ
ભરાઈ ગયો હોય.
જીવનના ચાલીસમાં દાયકામાં પ્રવેશ થઈ ચૂક્યો હતો. ટ્રસ્ટની સેવાકીય
પ્રવૃત્તિઓ દરમ્યાન જ મારો પરિચય થયો ફોરમ સાથે...
.... વધુ આવતા અંકે...
આશિષ એ. મહેતા
Based on a work at http://www.gujjustuff.com/.
No comments:
Post a Comment